Komentarze: 1
Lucyferka... o niej mógłbym pisać i pisać, bo ta kobieta to temat-rzeka... znam ją od roku; może i niedługo, ale jest mi dość... bliska? Nie wiem, czy mogę to o niej powiedzieć... sprawa z Lucyferką jest o tyle głupia, że gdybym miał z nią więcej tematów do rozmowy, gdybym był dla niej lepszym partnerem do konwersacji, po prostu gdybym był na jej poziomie, to z całą pewnością rozumielibyśmy się lepiej... ale tak nie jest... potrafię docenić to, że mimo tej ogromnej przepaści intelektualnej, jaka nas dzieli, ona potrafi poudawać, że fajnie jej się ze mną gada... ba, nawet czasem zamienić zdanie lub dwa w cztery oczy...
Są oczywiście rzeczy, jakie mi u niej nie pasują... czasem wydaje mi się, że ona jest okropnym lekkoduchem, a ja nie przepadam za takimi ludźmi... podobnie, nie lubię, gdy na przykład mówię jej, że w weekendy siedzę w domu i nigdzie nie wychodzę, ani do żadnych pubów ani kina... bo po prostu nie lubię tego, wolę siedzieć w domu... i nie lubię, gdy ona strasznie się dziwi z tego powodu... nie lubię też, gdy mówi, że jestem od niej lepszy z tego lub innego przedmiotu u nas na studiach, bo to nieprawda, jest ode mnie lepsza we wszystkim... dosłownie, poza studiami też...
Jest wiele, bardzo wiele rzeczy, które podobaja mi się w Lucyferce, i które mi imponują... ale chyba nie ma potrzeby ich wymieniać, to po prostu wszystko to, czego ja nie mam... inteligencja, której żywotność, mówiąc zwięźle, wbija mnie w ziemię... oczytanie i wiedza, których zasób robi ze mnie nieprzydatny nikomu smieć... i, nie oszukujmy się, uroda, której nawet nie mam do czego porównać... Lucyferka jest bardzo, bardzo piękną kobietą...
Straszne... nawet słowa, którymi o niej piszę są jakieś takie... wyświechtane, miałkie, bez wyrazu... może w ogóle nie powinienem o niej mówić? Pewnie tak...