Of Dziedzic...

Dziedzica znam najdłużej ze wszystkich, o których tu piszę... i chyba mogę powiedzieć, że jest mi najbliższy... rozumiemy się bez słów, mogę mu zaufać, on może zaufać mnie, mamy kupę wspólnych tematów, generalnie wspólny język... mimo, że kilka razy odwalił niezłe numery, nie mogę powiedzieć, żebym się na nim kiedykolwiek zawiódł... powiedziałbym, że to kwestia czasu, ale znam go czternaście lat... przez ten czas naprawdę był w stosunku do mnie w porządku... lubię u niego to, że on w zasadzie nie potrafi być poważnie zdołowany... najdłuższy dołek trwał u niego półtora dnia, co przy moich tendencjach jest wręcz nieprawdopodobne... jest generalnie wesoły, śmieje się, ale potrafi być poważny i stonowany, kiedy trzeba... jest dobrze wychowany (a jego rodzina jest super, ich też bardzo lubię), kiedyś był strasznie postrzelony, ale mu przeszło z wiekiem...

Jeżeli chodzi o rzeczy, które mi u Dziedzica nie pasują, to niewątpliwie jest to jego podejście do niektórych spraw... czasem, kiedy po prostu ułamek powagi byłby wskazany, on nic sobie z tego nie robi... jednak nie są to jakieś ważne sprawy, kiedy naprawdę trzeba się wyciszyć, on potrafi to zrobić... poza tym średnio odpowiada mi muzyka, jakiej słucha i subkultura, jaką się interesuje, ale to ja... poza tym, moim skromnym zdaniem, jest w nim coś z utracjusza... ale ostatnio zaczął sam kręcić się za forsą, i to poważnie, więc tutaj nie mogę się wtrącać i komentować...

W Dziedzicu więcej jest rzeczy, które mi pasują, niż tych, które mi nie odpowiadają... chociażby jego zamiłowanie do książek... ilość cytatów, anegdot i odniesień do rozmaitych dzieł jakie zna i jakimi sypie jak z rękawa chwilami mnie zdumiewa... i dobrze, że nie zamyka się w jakimś określonym kręgu twórczości, ale stara się być otwarty... to dotyczy również muzyki, bo nieraz było tak, że gdy kończył słuchać Method Mana, zapuszczał Stinga albo Louisa Armstronga... mam czasem wrażenie, że Dziedzic byłby świetnym bardem... a raczej minstrelem... bo ma wszystko, co byłoby potrzebne: dowcip, spryt, niezły gust muzyczny (poza może tym Method Manem i jemu podobnymi), jest przystojny i umie zjednywać sobie ludzi...